Na 12 jaren non – stop verschillende relaties te hebben gehad, stond Sanela er plotseling alleen voor. Ondanks haar hartzeer en liefdesverdriet wist ze diep van binnen wat ze moest doen. Dit einde werd een heel nieuw begin. Een niet alledaagse keuze voor een jonge vrouw van 34.

Sanela stapte ver buiten haar comfort zone, overwon haar angst en ruilde haar verdriet in voor geluk. Met niet meer dan een rugzak en zichzelf ging ze op reis. Ze stapte in het vliegtuig naar het- voor haar, onbekende Azië. 8 maanden met jezelf op reis, 12 landen doorkruizen en 10 dagen in keiharde stilte leven. Deze uitdaging en confrontatie gaven haar de antwoorden waar ze al zo lang naar op zoek was.

Ze kwam terug met een vernieuwde en verfijnde versie van zichzelf. Een inspirerend interview met een power-vrouw over de kracht van meditatie, mind-set en eigenliefde.

 

 Welke landen heb je bezocht na de break-up? Hoe was het om deze landen te bezoeken? 

Het idee was om samen met mijn ex te gaan reizen, we hadden van te voren een lijst gemaakt van landen die we graag wilden bezoeken. Voornamelijk landen in Zuidoost Azië. Daarnaast hadden we het ook over Iran gehad omdat we beiden een interesse hebben voor het Midden-Oosten. Nadat het uitgegaan was, had ik Iran van mijn reislijst geschrapt omdat ik dacht dat het wellicht te gevaarlijk zou zijn om als vrouw alleen daar te reizen.

Na de heftige break- up besloot ik om een nieuwe reislijst voor mijzelf te maken. In eerste instantie koos ik ervoor om voor een land te kiezen dat niet zo voor de hand liggend is, dus ik koos voor Kazachstan. Een redelijk impulsieve keuze, en na enige research bleek dit toch niet zo handig te zijn voor een vrouw alleen op reis met backpack. Aangezien ik nog niet eerder alleen een langere reis had gemaakt of naar Azië was geweest koos ik voor een meer ‘eenvoudige’ reiskeuze en dit was om te starten in, Azië.

Ik ben mijn reis gestart in Sri Lanka. Een prachtig land! Heel divers en (nog) puur. Daarna heb ik mijn reis vervolgd naar de Malediven, Maleisië, Borneo, Indonesië (Java/Lombok/Flores/Bali/Gili) Vietnam, Iran, Myanmar, Laos, Cambodia, Thailand (helaas moest ik Nepal skippen doordat ik ziek werd) en ik ben geëindigd in India.

Mijn grootste angst voorafgaand aan de reis was dat ik bang was dat ik niet alleen zou kunnen reizen. Als in- alleen kunnen genieten. En dat ik extreme eenzaamheid zou ervaren.

Overal was deze hele reis een compleet nieuwe ervaring. Een fysieke als spirituele reis, op zoek naar mijzelf .Of beter gezegd, weer het contact maken met mijzelf, waarbij ik onder andere uit mijn comfort- zone zou stappen om alleen op reis te gaan en om mijn oude pijn onder ogen te komen.

Mijn vrienden zouden mij omschrijven als een sociaal persoon. Altijd de behoefte om iets te ondernemen en met vrienden af te spreken. Dat ene nieuwe koffietentje bezoeken of weer een stedentrip boeken. De afgelopen twaalf jaar heb ik non stop in relaties gezeten. Mijn grootste angst voorafgaand aan de reis was dat ik bang werd dat ik niet alleen zou kunnen reizen. Als in -alleen kunnen genieten. En dat ik extreme eenzaamheid zou ervaren. Daarnaast wist ik dat mijn ex ook zou gaan reizen en er een mogelijkheid zou bestaan dat we elkaar zouden kunnen tegenkomen.

 

Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om dit gegeven te accepteren en mijn angsten en verdriet positief om te buigen naar een kans die mij gegeven is.

 

Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om dit gegeven te accepteren en mijn angsten en verdriet positief om te buigen naar een kans die mij gegeven is. De kans om mijn eigen pad te volgen en deze reis te maken zoals ik dit wil. Een fantastisch avontuur alleen, en om dit avontuur te beleven op een dieper niveau,  met als doel te helen.

Na de break-up heb ik diverse boeken gelezen om mijn pijn te begrijpen. Ik voelde namelijk niet alleen de pijn van iemand die mij verlaten had, het ging veel dieper. Ik begon te begrijpen dat deze break-up DE trigger was geworden van mijn oude pijn. Pijn die zo ver terugging naar de tijd dat ik een baby was. Een patroon dat er altijd al heeft gezeten en als een rode draad door al mijn relaties liep. (zowel met mijn ouders als mijn ex partners). Niet eerder was ik mij er van bewust of heb ik mij er überhaupt mee bezig gehouden. Ik zag wel een patroon in de relatie met mijn ouders maar heb dit altijd bewust onderdrukt en zocht dan bevestiging en comfort bij mijn vriendjes.

Na het lezen van diverse inspirerende boeken die mijn ogen openden; o.a. Liefdesbang en Verslaafd aan Liefde, kon ik de break-up op spiritueel niveau beter begrijpen. Ik ben er dan ook van overtuigd dat mijn ex en ik bij elkaar zijn gebracht om van elkaar te leren.

 

 

 

Men zegt vaak dat je partner een spiegel is van jezelf. En als je in staat bent om naar je eigen aandeel te kijken ( ook in de relatie), je eigen oude pijn en angsten onder ogen durft te komen als de ander dit in je triggert, je elkaar kunt helpen te groeien waardoor er dan pas echt verbinding ontstaat.

 

En het allerbelangrijkste cadeau aan mijzelf weer heb teruggegeven: zelfliefde.

 

De volgende stap voor ons beiden was dan ook om ons eigen pad te volgen om de waarheid te ontdekken en onszelf te helen. Voor mij betekende dit om mijn hart te volgen en mijn droom na te jagen om een wereldreis te maken en om emotioneel, mentaal en spiritueel te groeien.

Na bijna acht maanden alleen te hebben gereisd, bijzondere ontmoetingen te hebben ervaren, spiritueel diverse inzichten te hebben gekregen, ben ik onwijs dankbaar voor deze fantastische ervaring die mij op diverse fronten heeft veranderd. En waarbij ik het allerbelangrijkste cadeau aan mijzelf heb teruggegeven; zelfliefde.

Deze waarheid waarvan ik niet eerder wist dat dit al in mij zit maar ik dit altijd extern zocht. Namelijk bij mijn (ex) partners in de relatie. De liefde, bevestiging, aandacht. Deze onbewuste energie die je vaak bij  je partner onbewust zoekt als opvulling van je eigen ‘oude’ pijn.

Ik ben mijn ex dan ook dankbaar voor deze ervaring, want als er geen break-up zou zijn geweest, dan zou ik dit inzicht waarschijnlijk nooit (of veel later) hebben gekregen. Ik ben dankbaar voor de waarheid en zelfliefde die ik heb teruggekregen. Ik wens hem hetzelfde.

“ Life will give you whatever experience is most helpful for the evolution of your consciousness. How do you know this is the experience you need? Because this is the experience you are having at the moment “. –

Eckhart Tolle

 

Wat heeft je doen besluiten om een Vipassana meditatie cursus te gaan volgen?

Toen ik had besloten om Nepal te bezoeken leek het mij wel bijzonder om een aantal dagen in een klooster bij de monniken door te brengen en samen met hen te mediteren. Ik zou deze ervaring zien als een onderdeel van mijn heling. Ik heb altijd wel enig spiritueel interesse gehad en om dit in Nepal te ervaren zou compleet uit mijn comfort zone zijn. Voor mijn reis heb ik weleens geprobeerd om te mediteren. Ik ben een echte denker, altijd in mijn hoofd en alles over analyseren. Na enige online research kwam ik een artikel tegen over een meisje die in Thailand 10-dagen in stilte had gemediteerd. Haar verhaal inspireerde en fascineerde mij en ik begon meer te lezen over deze zogeheten Vipassana techniek. Vipassana betekent; ‘ de dingen zien zoals ze echt zijn‘ en dit is precies waar ik naar op zoek was. Mijn echte interne waarheid.

 

In eerste instantie wilde ik de Vipassana in Myanmar volgen, echter nadat ik wist dat ik mijn reis in India zou eindigen, en dit ook het land van oorsprong van Vipassana is, leek mij dit de perfecte afsluiting van mijn reis. Om deel te kunnen nemen aan een Vipassana stilte meditatie moet je je online aanmelden via een speciale website. Eenmaal toegelaten krijg je een bevestiging en is het afwachten tot de datum nadert. Na enkele weken, en nadat ik mijn reis in India al was gestart ( ik begon in het noorden van India/ de golden triangle) en zou mijn Vipassana in het zuiden van India ( Kerala) gaan volgen, was het dan zover. 15 januari 2018 was De dag.

Tegelijkertijd kwamen er ook gedachtes op van, je bent gek dat je dit gaat doen! Waarom zou je in godsnaam jezelf opsluiten in de middle of now-where met andere mensen met wie je niet eens mag praten, laat staan aankijken.

Hoe was het om 10-dagen echter elkaar te mediteren in stilte? En om geen contact te hebben met de buitenwereld of de mensen met de overige mede studenten?

Zoals eerder genoemd had ik weinig tot geen ervaring met mediteren voordat ik de Vipassana cursus besloot te gaan volgen. Na enige research online had ik de nodige informatie verzameld om mijzelf moed in te spreken dat ik het wel zou kunnen volhouden. Wat zijn immers 10 dagen op een heel mensenleven? Ik hoopte na alles wat ik gelezen had over deze techniek dat ik na 10 dagen ook in een staat van bevrijding zou komen, verlost van mijn eigen pijn. Tegelijkertijd kwamen er ook gedachtes op van, je bent gek dat je dit gaat doen! Waarom zou je in godsnaam jezelf opsluiten in de middle of nowhere met andere mensen met wie je niet eens mag praten, laat staan aankijken. Wetende dat je vrienden in Nederland waarschijnlijk op hetzelfde moment nippend aan een glas wijn aan het gieren, lachen, brullen zijn. Een Vipassana duurt 10 dagen en is vrij hardcore: 10 uur per dag mediteren en een strak schema zonder al te veel speelruimte. Het is een een ‘inzichtsmeditatie’. Je krijgt inzicht vanuit aandacht-ig zijn. Oftewel je bent voortdurend bewust van wat er hier en nu is.

Ik las ook dat de meeste weerstand de eerste 2 dagen komt en de meeste mensen dan ook op dag 3 besluiten om te stoppen. Kom je eenmaal dag 3 door, dan krijg je op dag 6 ook weer een tegenslag. Ik maakte de afspraak met mijzelf dat ik het in ieder geval vijf dagen zou volhouden en als ik dan zou besluiten om te stoppen, ik al een hele prestatie heb geleverd.

Sommige vrienden en mijn zus in Nederland had ik verteld over de keuze om Vipassana te gaan doen en de eerste reactie was; wat? Je gaat 10-dagen niet praten? Jij? Dat is onmogelijk!

En weet je wat mooi is, het niet kunnen praten of geen mobiel/laptop oid, of geen contact met de buitenwereld hebben was nog niet eens het aller moeilijkste. Je stelt je er namelijk op in, en in mijn geval ging de knop om. ( stiekem heb ik wel notities gemaakt, want ik kreeg zoveel ideeën ). Het aller moeilijkste voor mij was om 10-dagen lang afgezonderd te zijn met mijn eigen gedachten. Het voelde als een open hersen operatie die niet ophield. Ik ging steeds een laagje dieper. 10dagen lang, 10 uur per dag alleen maar met mijn eigen gedachten bezig zijn. Observeren, niet oordelen en geen attachment creëren. Adem in, adem uit.

De eerste twee dagen voelde ik heel veel weerstand. Ik heb een aantal keren moeten huilen en sprak mijzelf meerdere keren toe. Waarom ben ik hier in godsnaam? Wat doe ik mijzelf aan? Waarom doe ik dit op het einde van mijn reis? ( dit waren de laatste twee weken van mijn reis). Waarom straf ik mijzelf met deze meditatiecursus? Ik kan dit niet. Ik voel mij alleen en eenzaam.

Het innerlijke kind in mij kwam heel duidelijk naar boven en ik voelde heel weer weerstand. Ik keek om mij heen, en zag dat ik omringd was door nog 20 andere vrouwen ( de mannen en vrouwen waren apart) en ik besloot mijzelf op een positieve manier toe te spreken. Dit was namelijk ook mijn mind die nu een spel met mij aan het spelen was en ik was mijzelf aan het kwellen. Dus ik zei; Sanela het zijn ‘maar’ tien dagen, je gaat niet dood, je bent niet alleen en je hebt zelf online gelezen dat de eerste twee dagen het zwaarst zijn. Dus als je de eerste drie dagen doorkomt, dan zit je al op een derde. Daarnaast is dit wat je wilde om volledig te helen. Hoe cool dat je nu gewoon in India bent, in de middle on no-where. Geruststellende woorden toch? Ik moet eerlijk bekennen dat ik mijzelf op meerdere momenten tijdens de Vipassana deze woorden als een mantra heb toegesproken wanneer ik serieus overwoog om te stoppen.

 

Want man wat een heftige interne reis was ik aan het ondergaan. Het is echt niet eenvoudig, de stilte omarmen. Als je niets doet, daalt de verveling in en stijgt de onrust op. En de onrust dat was nou precies hetgeen waar ik afscheid van wilde nemen. Op de 3e dag ( ik deelde een ini -mini kamer met twee andere meiden) besloot het Amerikaanse meisje dat ze het wel voor gezien hield. Het overviel me wel, omdat ik haar in eerste instantie niet als het type had ingeschat dat zou opgeven. Ze kwam net uit een hard core yoga teachter training programma, hup door in de Vipassana. Ze kwam aardig bad-ass over, vol strijdlust. Wel voelde ik op de 2e dag een verveling over haar heen. Moe, snel afgeleid. Uiteindelijk werd dit gevoel bevestigd.

Voordat ze ging, gaf ze mij stiekem een briefje ( we keken elkaar toen even snel in de ogen aan en knikte naar haar dat het oke was ) ze zat hier immers voor zichzelf. Op het briefje stond geschreven: ” Ik hoop dat de volgende 8 dagen je tot nieuwe inzichten zullen brengen. Ik vind je echt bad-ass dat je niet eerder hebt gemediteerd en nu vol in een Vipassana meditatie stapt!

Haar woorden raakte mij diep en ook haar vertrek. Een lichte angst kwam op dat mijn andere kamergenoot mij ook zou gaan verlaten. Ik besefte mij temeer dat waar ik aan begonnen was zeker bad-ass was en veel van mijzelf zou vergen. Maar dat ik ook hetgeen zou bereiken waar ik naar op zoek was. Rust, kalmte en hopelijk enige verlichting.

Dat tien dagen zo lang kunnen duren had ik niet eerder ervaren. Maar met elke nieuwe dag, en dieper in de meditatietechniek voelde ik de oude pijn en patronen wegvloeien uit mijn onderbewustzijn. De eerste drie dagen werden we getraind om onze ademhaling te observeren, iets wat simpel lijkt, maar dat is het zeker niet. Hoe bewust zijn we ons eigenlijk van het feit dat we ademen? We vinden het maar normaal. Maar dat is het niet.

Op de vierde dag werd ons de Vipassana techniek uitgelegd en gingen we aan de slag met het scannen van ons hele lichaam. Scannen op mogelijke sensaties.

 

Op de vierde dag werd ons de Vipassana techniek uitgelegd en gingen we aan de slag met het scannen van ons hele lichaam. Scannen op mogelijke sensaties. Niet iedereen ervaart sensaties en sensaties zijn er in diverse vormen. Bij mij waren het met name tintelingen bij mijn armen en benen en er stroomde een warme gloed door mijn lijf. Ook kreeg ik een aantal keren een kriebel bij mijn neus.                    ( en we mochten niet kriebelen!). In de tien dagen heb ik mijn mind getraind om kalmer te zijn en om mijn waarheid van binnen te observeren. Op de tiende dag leerden we Metta.

 

Bij metta-meditatie begin je bij het focussen op liefdevolle gedachten voor jezelf: In onszelf herhaal je dan: “moge ik gelukkig zijn, moge ik gezond zijn, moge ik veilig zijn, moge ik in vrede zijn.” Deze zinnen kun je ook zo aanpassen dat het voor jou nog betekenisvoller is. Daarna kun je ook metta sturen aan anderen. Door de woorden in een bepaalde cadans te herhalen, vul je je geest met positieve gedachten. De Boeddha legde uit dat de geest gevormd wordt door waar hij verblijft. Verblijft je geest bij gedachten van metta, dan transformeer je je geest en leer je jezelf om je open te stellen en mild te zijn voor de ervaring die er is. Met andere woorden tijden Metta vibreerde ik compassie en liefde naar mijzelf maar ook naar anderen. En ook naar mijn ex, familie en vrienden. Ik voelde alleen maar liefde. Geen boosheid meer naar mij ex toe, dankbaar voor ‘de reis’ die we samen hadden gemaakt. Op rationeel niveau had ik de break-up al geaccepteerd maar op onderbewustzijn niveau had ik nog hartenpijn. Dit was op de laatste dag weg. Het was goed. Op de laatste dag voelde ik mij zo kalm, sterk en bevrijd. In contact met mijzelf. Het voelde als een natuurlijke high en compleet bevrijd van oude pijn en patronen.

Ik kan mij voorstellen dat de weken na de meditatie cursus anders aanvoelden. Hoe was het om na tien dagen weer in contact te staan met de buitenwereld? Hoe heb je het leven na de Vipassana ervaren?

Op de 10e dag, toen onze noble silence werd verbroken zochten we elkaar dan ook als eerste op en we konden alleen maar lachen naar elkaar.

Gedurende de tien dagen had ik voldoende tijd om de andere cursisten te observeren. Typisch hoe je een karikatuur van iemand kunt maken, of iemand zijn leven gaat invullen zonder diegene echt te kennen. We kregen voor het begin van de cursus een aantal uren de tijd om kennis met elkaar te maken en om je kamergenoten te leren kennen. Zo wist ik dus van een van mijn kamergenotes dat zij ook Nederlands is en het andere meisje kwam uit Amerika. Gedurende de tien dagen in stilte, werden het andere Nederlandse meisje en ik elkaars stille maatjes. We mediteerden naast elkaar, we aten naast elkaar, we zaten in dezelfde routine qua naar de wc gaan of douchen, zonder enig oog of verbaal contact. Continu naar de grond starend. Op de 10e dag, toen de noble silence code werd verbroken zochten we elkaar dan ook als eerste op en we konden alleen maar lachen naar elkaar. Het bijzondere was dat we in de tien dagen energetisch een bijzondere vriendschap hadden opgebouwd. We wist van elkaar waar we doorheen gingen, iedereen zijn eigen pad volgend. En toch zoveel overeenkomsten. Het is ook echt heel raar om na tien dagen iedereen te horen praten, zoveel extra/nieuwe prikkels van buitenaf te ervaren terwijl je de afgelopen tien dagen alleen maar de vogels en geluiden van de wind/ vallende bladeren heb gehoord. Geluiden die toen volstrekt normaal en vanzelfsprekend waren geworden en echt binnen kwamen. Ik ontwikkelde ook een fascinatie voor de mieren die in grote getallen op het terrein rondliepen. Wat een fascinerende insecten!

 

Mijn telefoon had ik totaal niet gemist, maar eenmaal weer toegestaan om mij mobiel te gebruiken was ik wel heel erg benieuwd of iemand mij had gemist en naar de hoeveelheid Whats-app berichten die ik had ontvangen.

Mijn telefoon had ik totaal niet gemist, maar eenmaal weer toegestaan om mij mobiel te gebruiken was ik wel heel erg benieuwd of iemand mij had gemist en naar de hoeveelheid Whats-app berichten die ik had ontvangen. Na de Vipassana had ik nog 5 dagen in Varkala waar ik mijn reis na bijna 8 maanden zou eindigen. Gedurende deze dagen heb ik elke dag een uur gemediteerd samen met mijn Vipassana ‘sister’ Sanne.

 

De eerste maand terug in Nederland zat ik nog heel erg in mijn reisbubbel en de state of mind van bevrijd, kalm en sterk en liep in elke dag met een glimlach rond. Ik wist ook het mediteren vol te houden, bijna dagelijks. Een maand later, startte ik aan mijn nieuwe baan en dan merk je dat je toch weer snel in je oude patroon vervalt. Het ‘moeten’, de vele prikkels waar we mee te maken hebben in de westerse maatschappij en de onrust die hiermee gepaard gaat. Echter nu is mijn mind stabiel en herken ik mijn patronen. En doordat ik heb geleerd om te observeren en niet te oordelen ben ik beter in staat om mijzelf stabiel te houden. Ik raak niet meer zo snel van slag bij negatief nieuws of zelfs positief nieuws, omdat ik mij er niet aan vastklamp. Emoties komen en gaan namelijk. Of zoals tijdens Vipassana; “ Anicca” . Alles is tijdelijk. Ik heb dit op onderbewustzijn -niveau ervaren waarbij de oude pijn letterlijk uit mijn lijf wegvloeide omdat ik mij er niet meer aan vasthield. (craving/ aversion). Vipassana is niet een eenmalige cursus die je doet en dan ben je verlicht. Het is een ‘way of life’. Door je eigen mind te begrijpen en te observeren zonder oordeel, kom je in contact met jezelf en zal je in staat zijn om een stabiel leven te leiden. Met meer zelfliefde en compassie.

Hoe heeft de cursus je beïnvloed in je dagelijkse leven terug in Nederland? Ben je nog steeds mind-full? Ben je uiteindelijk over de break-up met je ex heen gekomen?

Ik geloof zelf in energie en ben er ook van overtuigd dat door mijn positieve mind-set en energie ik binnen een week na terugkomst een nieuwe baan had gevonden.

De eerste maand zat ik dus nog heel erg in mijn reismodus en voelde ik mij heel kalm en relaxed. Ik liep letterlijk de hele tijd met een glimlach op mijn gezicht rond. Mijn vrienden vonden mij stralen en heel relaxed en happy. Ik geloof zelf in energie en ben er ook van overtuigd dat door mijn positieve mind-set en energie ik binnen een week na terugkomst een nieuwe baan had gevonden. De eerste maand heb ik nog elke dag gemediteerd en sinds ik ben gestart met werken wisselt het. Op dit moment heb ik alweer enige tijd niet gemediteerd en dat is ok. Ik ben niet streng naar mijzelf. Het komt vanzelf wel weer als ik merk dat mijn mind onrustig is.

De break-up heb ik zowel op rationeel als onderbewustzijn niveau geaccepteerd en losgelaten. Ik ben dankbaar voor onze ontmoeting en de les die ik hieruit heb meegekregen. Ik ben mijn ex dankbaar. De break-up was mijn weg naar zelfliefde en heling. Ik gun hem dit ook.

Waar heb je de Vipassana gevolgd en hoe kan je je aanmelden?

Ik heb de Vipassana in India gevolgd. De meditatietechniek komt hier oorspronkelijk vandaan en toen ik wist dat India mijn laatste stop zou zijn, leek het mij een mooi cadeau aan mijzelf om de reis mindfull af te sluiten. Je kunt je aanmelden via de online website dhamma.org en krijgt bericht als je geaccepteerd bent. De cursus is gratis/ donatie gedreven en op de laatste dag bepaal je zelf hoeveel je wilt doneren.

Kan iedereen zich aanmelden voor een Vipassana meditatie cursus?

Ja, dat kan. Ikzelf had geen meditatie ervaring, en besloot om deze cursus te gaan volgen. Voor mij was dit een persoonlijke uitdaging en ik ben all-in gegaan zonder enige voorbereiding. De cursus is het meest intense en moeilijke wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Je leert echter dat alles mind is, en je dus je mind kunt trainen. Iedereen kan dit dus doen. Een interessante documentaire die ik heb gezien en die ik iedereen kan aanraden; er is een documentaire gemaakt over een van de oudste gevangenissen in Delhi waar ze Vipassana geven aan de gevangen. De gevangenis directrice Kiran Bedi heeft ervoor gestreden om de beruchte Tihar Prison te veranderen in een oase van rust. Maar het verhaal heeft vooral bekendheid gekregen doordat alle gevangen die diepgaande veranderingen ondergingen, en die zich realiseerden dat opsluiting niet het einde maar mogelijk een nieuw begin is van een verbeterd en positiever leven. Een mindfull leven zonder haat of wrok tegen iemand buiten de gevangenismuren.

Zou je nog een cursus- volgen?

Nu wel ja. Net na de Vipassana had ik echt zoiets van, dit doe ik nooit meer! Inmiddels ervaar ik dagelijks de voordelen ervan en weet ik dat als ik een stabiele – mind wil behouden het goed is om jaarlijks een Vipassana Retreat te volgen. Vipassana is a way of life.

Om af te sluiten in de woorden van de meester van Vipassana Dhr. S.N. Goenka.

May you all experience this ultimate truth. May all people be free from misery. May they enjoy real peace, real harmony, real happiness.

MAY ALL BEINGS BE HAPPY!

Over Vipassana, meer info kun je vinden op deze site: https://www.dhamma.org/nl/about/vipassana

Vipassana betekent letterlijk ‘de dingen zien zoals ze werkelijk zijn’, het is een van India’s oudste meditatietechnieken. Meer dan 2500 jaar geleden werd het herontdekt door Gautama de Boeddha, het werd door hem onderwezen als een universele remedie voor universele kwalen, als *de kunst om te leven*. Deze niet-sektarische techniek heeft als doel de totale eliminering van mentale onzuiverheden en het resulterende hoogste geluk van volledige bevrijding. Genezing – niet enkel het genezen van ziektes, maar het wezenlijk genezen van al het menselijk lijden, is het doel ervan.

Vipassana is een manier van zelftransformatie door zelfobservatie. Het focust op de diepe verbinding tussen lichaam en geest, die rechtstreeks kan worden ervaren door middel van gedisciplineerde aandacht voor de lichamelijke gewaarwordingen die het leven van het lichaam vormen, en die continu met het leven van de geest in contact staan en dit beïnvloeden. Het is deze op ervaring gebaseerde en zelfverkennende reis naar de gemeenschappelijke bron van lichaam en geest die mentale onzuiverheden oplost, dit leidt tot een evenwichtige geest vol liefde en medeleven

De wetenschappelijke wetten die iemands gedachten, gevoelens, oordelen en gewaarwordingen leiden worden duidelijk. Door directe ervaring wordt de natuur van hoe men groeit of terugvalt, hoe men lijden veroorzaakt of hoe men zichzelf ervan bevrijdt, begrepen. Het leven wordt dan gekenmerkt door toenemende opmerkzaamheid, zelfcontrole en vrede. 

 

Heb jij misschien ook een verhaal wat je zou willen delen? Heb je iets ervaren wat voor jou het verschil heeft gemaakt? Wat is voor jou een eye-opener geweest?

Wil je anderen inspireren met jouw ervaring? Dat kan! Stuur een bericht naar marianne@lifestyleconsultancy.nl. We gaan samen kijken of jouw verhaal passend is.